''Tırnak''

İlaç gibi gelir hayatın kendisi
Sorunu göstermez
Cevabı verir sadece
Cevap gibi gelir ilacın kendisi
Soruyu göstermez
Tedavi verir sadece
Tedavi gibi gelir hayat
Ölmeyi göstermez
Yaşamayı verir sadece
İlaç gibidir hayat
Reçetenin üzerinde yazan, ''reçete'' gibi

Bal

Yıllarca aynada gördüğün
Kahverengi gözlerinin
Aslında bal rengi olduğunu
Farketmendir aşk
İstediğine inandığın
İnandığını istediğin
Ve tek kötü tarafı aşkın
Gözlerinin tekrar
Kahverengi oluşudur
Her şeyin bittiği anda

Yoksa?

Bu nasıl bir yalnızlık
Ağlayacak kimse yok
Uğruna ve arkasından
Yazılacak kimse yok
Birileri ve hatıraları için
Yatabilecek kadar boş hayat
Yatağa ve mezara
Asıl yalnızlık neymiş şair
O kadının ardından ağlamak mı,
Yoksa o kadını bile bulamamak mı?

Yapıyorlar

Şans arıyor gibi gözlerim
Fırsat kolluyorlar
Vazgeçmeden,
Vazgeçmemek için
İnatçılar ve sabırsız
Ancak onları kırpınca anlıyorum
Hatıralar bile isterken gitmek
Zor oluyormuş
Kalabilmeyi düşünmek
Ve artık gözlerim
İleriye bakamıyorlar
Sadece hayatın pisliğini
Temizlemek için,
Yaşlar barındırıyorlar

Yazan Yazarlar

Konuşamayan insan
Şarkı söyler başkasına
Düşünemeyen insan
Susar başkasına
Unutamayan insan
Ağlar başkasına
Ancak emin olan insan
Yazar...

Bağdaştırıcı

Ölmenin kötü tarafı
Arkasının bilinmemesidir
İnsan,sonunu bilmediği yola
İstemez girmek
O yüzdendir ölüme duyulan nefret
Ama asıl nedeni
Ölümün istenmemesinin
Yaşamanın bitecek olmasıdır
Ölmenin ölümle olan bağlantısı değil
Ölümün yaşamla olan bağlantısıdır

Malesef

Düşünülebilecek kadar
Büyüksün gözümde
Anlatılabilecek kadar
Güzel
Tereddüt edilmeyecek kadar
Mükemmel
Yanımda olabilecek kadar
Uygun
Ben ve sen, kadın, biz
Tek sorun da bu
Ben anlatırken bizi
Hala önce ben diyorum
Sen ve ben demek yerine
Ben ve sen...